Moederdag, voor wie is die dag eigenlijk? Voor mij? Mag ik dan eindelijk één dag in het jaar lekker verwend worden? Eén dag helemaal niets doen, even de moedertaken opzij leggen en alleen maar doen waar ik blij van word? Of is het mijn moeder die daar het meeste recht op heeft? Lastig, ik kan natuurlijk niet in de watten gelegd worden en tegelijkertijd m’n moeder in de watten leggen. Gaat het recht van de oudste dan op? Of het recht van de moeder die er het meeste aan toe is?
Heel eerlijk, ik heb een man die dit allemaal onzin vindt. Hij vindt het te commercieel en te opgelegd door een ander. Waardoor ik toch nooit in de luxe positie verkeer dat ik overrompeld wordt met croissants, jus d’orange, kusjes en een krantje in de ochtend. Nee, ik mag al blij zijn dat een juffrouw één van mijn kinderen heeft aangespoord om een tekening te maken voor deze speciale dag.
Maar gelukkig verkeer ik wel in de luxe positie dat ik mijn moeder nog heb. We bellen elkaar ongeveer om de dag. De gesprekken gaan meestal niet dieper dan over hoe het met ons gaat, wat we gedaan hebben, wat het programma is van de volgende dag en niet het minst belangrijk, wat we gaan eten. Over koetjes en kalfjes dus, maar oh zo heerlijk.
Omdat ik in Amsterdam woon en mijn moeder in Lochem (Achterhoek) kom je niet zomaar even voor een uurtje bij elkaar langs, maar moet je altijd wat plannen. Daarom zijn onze moeder dochter uitjes ook zo belangrijk. Even leuke dingen doen samen, goed bijkletsen en veel lachen. Dè ingrediënten voor een gezellig dagje uit. Dus ik pleit voor moeder-moederdag. Of dat nou 14 mei is, of gewoon een andere dag in het jaar, dat maakt helemaal niets uit. Als je het maar doet. Want we hebben het allemaal even hard verdiend.
